Na vele jaren dienst bij deLink, zal Elly De Wilde – verantwoordelijke personeelszaken – vanaf 1 juni genieten van een welverdiend pensioen
Na vele jaren dienst bij deLink, zal Elly De Wilde – verantwoordelijke personeelszaken – vanaf 1 juni genieten van een welverdiend pensioen
We zullen Elly haar aanwezigheid ontzettend hard missen! Daarom verrasten we haar in haar laatste week nog met een bloemetje en besloten we om haar nog kort te interviewen zodat ze een vast plaatsje kon krijgen op de website.
Aan alle mooie liedjes komt een einde. Na vele jaren dienst bij deLink, zal Elly De Wilde – verantwoordelijke personeelszaken, administratie, boekhouding – vanaf 1 juni genieten van een welverdiend pensioen.
We zullen Elly haar aanwezigheid ontzettend hard missen! Daarom verrasten we haar in haar laatste week nog met een bloemetje en besloten we om haar nog kort even te interviewen zodat ze een vast plaatsje kon krijgen op de website.
Benieuwd naar hoe Elly terugkijkt op haar werkjaren bij deLink en hoe ze haar verdere toekomstplannen al heeft vormgegeven?
Dag Elly, onze voorzitter van het bestuur, Rudy De Cock, beschreef het mooi: “Op welk moment precies naar dag en uur we voor de eerste keer elkaar tegenkwamen bij deLink weet ik niet meer – en mij wagen aan een nauwkeurig historische reconstructie ga ik niet doen – in mijn gedachten was je er van bij de start bij – en dat is goed genoeg. Het laat mij toe te zeggen dat je er doorheen de geschiedenis van deLink “altijd” was.”
Dit klopt eigenlijk wel hé?
Elly: Ik ben begonnen in De Touter vzw begin ’83 onder vrijstellingsstatuut tot aan de officiële erkenning in ’85. Vanuit de oudergroep van De Touter is De Cirkel ontstaan als een soort van onderzoeksorganisatie met de vraag waarom de cirkel van armoede zo moeilijk te doorbreken is. In De Cirkel zetelde ik enkel in het bestuur. Wat ik daar zag, was dat de mensen zeer gedreven aan de slag waren. Daar er niet altijd veel tijd over bleef voor het financieel administratieve, hielp ik een beetje mee om de cijfertjes in het oog te houden. Ik heb daar heel leuke tijden gekend, weliswaar soms ook zeer moeilijke. Vanuit De Cirkel is toen het idee ontstaan van een opleiding. Mensen moeten nog meer betrokken worden. Dit was de start van deLink. Ik werkte toen nog voltijds in De Touter, maar begon mij mondjesmaat in te zetten voor deLink. Dat begon met één dag in de week, maar dat werden er al snel meer. De Touter en deLink lagen ook niet zo ver af van elkaar, dus ik wipte van de ene organisatie binnen in de andere. Lut Goosens, de coördinator destijds van deLink, is een zeer goede vriendin van mij. Het was maar in 2009 als Toon coördinator werd, dat ik definitief na 27 jaar stopte bij De Touter en me volledig toelegde op deLink. Ik werkte dus ervoor al voor deLink, maar dan misschien eerder als ‘toerist’ (lachje). In totaal zal ik er hier dus 24 jaar op zitten hebben.
Je vloeide dus van het ene naar het andere over. Wat was je grootste drive?
Elly: De Touter en deLink zijn gelinkt aan elkaar, zowel in ideeën, in de onwaarschijnlijk grote overtuiging dat participatie super belangrijk is, dat was in die tijd vrij ongezien, en in verwantschap, de ene organisatie ontstond vanuit de andere. Ik geloofde, en geloof nog steeds, heel sterk in het ideeëngoed. Je persoonlijk verhaal is soms de trigger, jouw drive. Als schipperskind zat ik vanaf de leeftijd van vijf jaar 12 jaar op internaat. Ik begrijp daardoor wat het is om als kind lange periodes niet thuis te zijn, weg van je ouders. Ik begrijp daardoor dat bepaalde veronderstelde opvoedingstaken anders worden ingevuld. Wat je niet kent, kan je ook niet doen. Zo heeft iedereen zijn verhaal. Begrip begint vaak daar.
Waar ben je het meeste trots op?
Elly: Op mijn kinderen natuurlijk, en op mijn ‘kabouters’. Dat is toch zo, hé? Op het werk is dat eerder het systeem dat ik heb opgebouwd, waar hopelijk mijn opvolger mee verder kan. Ik was ook behoorlijk fier op de afscheidswoorden van mijn collega’s. Doorheen de jaren heb ik uiteraard meermaals appreciatie gekregen, maar om dat nu zo expliciet te mogen horen, daar kreeg ik het toch warm van.
Waar haalde je de meeste voldoening uit?
Elly: Zo’n internationaal project mee opvolgen is natuurlijk wel heerlijk. Dit gaf ons toen een ongelooflijk tevreden gevoel. Maar even zalig waren de vele mensen die ik doorheen de rit heb leren kennen, het zien van de kracht van de mensen, mensen die de opleiding volgden, die je ziet groeien, de stem – die zij hebben – te zien gebruiken, het structureel verankeren van het beroep, het zien verdwijnen van een wij- versus zij-denken en de groeiende vanzelfsprekendheid van ervaringsdeskundigheid. Weliswaar is er zeker nog werk aan de winkel.
Daarbij aansluitend misschien, wat vond je jouw grootste uitdaging?
Elly: Eentje maar (lacht). Natuurlijk hebben we de uitdagingen van buitenaf, maar vanuit mijn eigen functie was dat het brengen van ook minder prettige zaken en dat die ook als zodanig werden begrepen.
Wat ga je het meeste missen?
Elly: De collega’s in de eerste plaats, maar ik zal ook de evolutie in de sector en in het bijzonder deLink missen. Nu volg ik dat dag in dag uit. Dat vormt je dagelijkse denken. Dat zal nu minderen. Ik hoop dat ik zelf voldoende initiatief zal nemen om me betrokken te blijven voelen. Dat gevoel ebt sowieso een beetje weg hé. Ik heb me destijds ergens in gesmeten, maar nu volgt misschien iets nieuws waar ik me zal in smijten. Na 40 jaar engagement in de sector, moet ik daar een beetje afscheid van nemen.
Hoe ziet de aankomende periode er voor jou uit?
Elly: Ik wil eerst met mijn partner, Walter, erop uit, de wereld in, terug naar het water en naar de binnenvaart. Maar verder heb ik nog geen concrete plannen. Ik had de laatste drie jaar weinig tijd voor karweitjes in en rond het huis, misschien ga ik wel schilderen en kalligrafie leren met of zonder veel succes (lachje).
Afscheidnemend wil ik graag nog één keer per week me ergens op een terrasje in de zon zetten waar collega’s kunnen inbellen voor vragen en/of andere zaken.
Dus, als we nog eens beroep willen doen op jou, jouw verhalen van toen willen horen, kunnen we elkaar dan treffen in café Rood Wit?
Elly: Ja, heel graag!
